Gedicht
Probeer de verminkte wereld te bezingen
Probeer de verminkte wereld te bezingen.
Denk weer aan de lange junidagen,
aan de rozijnen, de druppels van de rosé.
Aan de distels die de verlaten erven
van ontheemden stelselmatig overwoekerden.
Je moet de verminkte wereld bezingen.
Je hebt sierlijke zeiljachten en schepen gezien;
een ervan had een lange reis voor de boeg,
een ander wachtte slechts het zoute niets.
Je hebt vluchtelingen gezien die nergens heen gingen,
beulen gehoord die een lied van vreugde zongen.
Je moet de verminkte wereld bezingen.
Denk aan de momenten waarop jullie samen
in de witte kamer waren en de vitrage bewoog.
Keer terug naar dat concert, toen de muziek losbrak.
In de herfst verzamelde je eikels in het park
en de bladeren wervelden boven de littekens
van de aarde. Bezing de verminkte wereld
en het grijze veertje, dat een lijster heeft verloren,
en het zachte licht dat dwaalt en verdwijnt
en steeds terugkomt.
Adam Zagajewski
Vertaling Gerard Rasch
Gedicht
kras
Het is moeilijk te bevatten dat dit bestaan,
de volledige weg van schreeuw tot zucht,
zal worden samengevat in een kleine
streep van geboorte- naar sterftejaar.
Een godgans leven uitgedrukt in de smalste
horizon van is naar is geweest, eenzame
kras tussen bron en zee.
Marjolijn van Heemstra
Uit: Reistijd, bedtijd, ijstijd
Gedicht
Vertraagde herkenning
Het herkennen van iets –
de seconden vlak voor je ’t herkent,
die uitvergroten dan wordt
de herkenning een lange tocht,
zoals op een te sterk vergrote foto
een raster verschijnt.
Als er tijd over is loop je naar een
spiegel om te kijken of je er nog bent
en ook dat is een tocht van jaren.
K. Schippers
Uit: Fijn dat u luistert, 2014
Gedicht
Ontbijt
Kijk hoe het op de oceaan toegaat:
onder de wind staan
golven op, die groeien in grootte;
de diepte van het water,
de lengte van de wind
en de duur. Kracht.
Die kracht voel ik ook
in mijn natuur, in mijn gewoonte
elke morgen op te staan, te ontbijten. Macht.
Gerrit Krol
Uit: ’t komt allemaal goed
Gedicht
Helder hart
Alles teruggeplaatst. Overgeheveld
van ver naar her, van hot naar hier
Ik weet niet waar ik zoeken moet en
laat het staan, laat het gaan voor zover
verwarring gaat en doe wat moeders doen
als nesten leger worden. Alles teruggezet
rechtgezet. Mijn ruggengraat mijn magere
lichaam in, mijn ziel van onder mijn arm
mijn donder in. Ik ben alleen en handig
Hang wat scheef hangt recht. Wat recht hangt
hoger. Bedenk wat de tuin in al die jaren gebloeid
moet hebben. Gestorven werd er zeker
maar in een cirkel. Organisch wel te verstaan
De seizoenen in de seizoenen uit de gehanteerde
maatstaf. Ik mat en wist het wel maar zag het niet
Ik heb alles uit mijn handen laten vallen
en op zijn plek geschoven. Waar het nu staat
en bezongen wordt is de lente meer dan lente
Het is echter.
Lucas Hirsch
Uit: Ontsla me van alles wat ik liefheb, 2015
Gedicht
Het midden
Ik ken het verhaal van kiem tot kroon, van de eerste symbiose
tot de rechtopstaande borst, de dieren en hun echo in ons, bewaard
in vliezen, stukken vacht en hitte rond het hart. Ik ken het verhaal
van aap tot mens, ik weet hoe ik mij tot homo sapiens strekte, rusteloos
en haaks op de aarde. Maar iets in mij staat nooit rechtop, glijdt
onverschillig weg van warmte, ondanks fakkels en vuurstenen ruik ik
naar vocht, in mijn borst geen drift maar de klop van een spons.
Ik ben twee kanten op geworden, naar voren en naar achter
getuimeld in de tijd,
In mij sleept een slak zich prehistorische kalm
terug naar het begin en een mens zich naar het einde; geen van beide
is in zicht, alleen dit tijdelijke midden.
Marjolijn van Heemstra
Uit: Meer hoef dan voet
OverpeinzingVeerkracht bekeken door de bril van Martha NussbaumAnne-Marie GunninkIn de komende blogs kijk ik naar het begrip veerkracht door de bril van een hedendaagse filosoof of anderszins interessante persoon. Met als doel: perspectiefverbreding, actief onderzoeken van de reikwijdte van het begrip en het in beeld krijgen van in- en uitsluitende mogelijkheden in het begrip. Hiervoor gebruik ik enkele van de essenties ...
> verder