GedichtOnze professor legt het nog één keer uit.‘De aard van de afwezigheid, dames en heren,
is zodanig afhankelijk van ons verdwijnen
dat zij niet valt waar te nemen.’
Er viel een lange stilte in de zaal. Niemand stelde een vraag.
De professor staarde nadenkend naar een TL-buis
boven zijn hoofd. Wij begonnen onze spullen
in te pakken, op te staan.
‘Overigens’ zei hij. ‘Valt wat blijft, vanwege onze neiging
tot halfslachtigheid, vaak niet goed waar te nemen.
Denkt u bijvoorbeeld aan de maan.’
Wij bewogen ons richting de deur, iemand knipte het licht vast uit.
‘U zult de grootheid niet in het totale vinden,’
sprak de professor luid. ‘Maar het totale in de delen!’
Wij zetten onze telefoons weer aan, talloze berichten rijker.
Iemand haalde een fles cola uit zijn tas.
‘Een olifant,’ zei hij nog zacht, ‘lijkt pas de olifant die hij
daadwerkelijk is wanneer u
wegens kijken door een sleutelgat
een groot deel van hem mist.’
Ester Naomi Perquin
Uit: Meervoudig afwezig, 2017
Meer gedichten en andere overpeinzingen vind je op de contactpagina.